‘Dat hebben ze toch maar mooi bij ons geleerd’

Met een paard galopperen over het strand. Een droom voor velen. Jocelyn Kikkert van de gelijknamige manege doet het in het seizoen bijna dagelijks. ‘Nee, dat verveelt nooit. Het strand is elke dag anders en het blijft kicken.’ Ze geniet ook erg van lesgeven. ‘Die band ontwikkelen tussen paard en ruiter, dat blijft prachtig.’

Het begon allemaal met de werkpaarden van ‘ome’ Piet Kikkert, de sneeuwklokjeskweker. In de jaren zestig van de vorige eeuw verhuurde hij al accommodatie aan gasten. Die wilden graag strandritten maken. Dus ging er op zondag, als er niet op het land werd gewerkt, een zadel op de trekpaarden. Niet lang daarna werden er speciaal rijpaarden voor dit doel aangeschaft. ‘Mijn moeder nam het over, maar had geen paardenachtergrond. Dus ze leerde het met vallen en opstaan.’ Jocelyn Kikkert lacht bij de herinnering. Ze is min of meer geboren tussen de paarden en is tegenwoordig de ‘baas’ van de manege. Maar de liefde was er niet meteen. ‘Ik was als kind bang voor paarden’, bekent ze. ‘Ik viel er namelijk altijd vanaf.’ Een eigen pony hielp niet. Pas toen Wodan zijn intrede deed ontdooide Jocelyn. ‘Hij kwam als veulentje met zijn moeder mee. Ik heb hem alles geleerd. We deden alles samen, dat was zo vertrouwd dat al mijn angst verdween.’

Volwaardig manegebedrijf

Dat Jocelyn het bedrijf zou overnemen stond niet bij voorbaat vast. Ze volgde een HBO-opleiding op gebied van PR en voorlichting. ‘Dat was erg leuk. Ik heb bij Ecomare stage gelopen en bij Veilig Verkeer Nederland. Maar in de jaren 90 vroegen mijn ouders of ik hen wilde opvolgen. Ik was elk weekend op Texel, dus mijn hart lag toch wel bij de paarden.’

Manege Kikkert is meer dan vijftig jaar uitgegroeid tot een volwaardig bedrijf met 43 paarden en pony’s, waar je terecht kunt voor buitenritten en lessen van gediplomeerde instructrices. Ook zeer in trek zijn de ‘wandelpony’s’ voor kinderen, waarmee toeristen een rondje kunnen lopen. In de zomermaanden wordt het bedrijf gerund vanaf de Bosrandweg, want dat is dichter bij het bos. In de wintermaanden is de standplaats het Oude Dijkje, waar ook een binnenmanege is, zodat de lessen bij slecht weer evengoed kunnen doorgaan.

Paardenwelzijn

In de zomer ligt de nadruk op toeristen. In de winter komen de Texelse kinderen die willen leren paardrijden. In november is de manege gesloten. ‘Dat heb ik en mijn vaste medewerkers dan echt even nodig om bij te komen en de paarden ook. Daarna doen we wel de lessen en op aanvraag ritten, maar dat is wat minder druk dan in de zomer. Tegen het voorjaar begint het weer te kriebelen.’

Het welzijn voor de paarden staat bij manege Kikkert hoog in het vaandel. Zo worden de dieren regelmatig behandeld door de hoefsmid, een osteopaat en een speciale paardentandarts. Ook wordt veel zorg besteed aan de voeding en hebben ze allemaal een eigen hoofdstel en zadel, door een deskundige zadelpasser aangemeten. ‘Paarden zijn kuddedieren. Vrije beweging en contact met soortgenoten is erg belangrijk voor ze, vandaar dat onze pony’s en paarden het hele jaar door samen buiten lopen. Ook ’s nachts. Daardoor krijgen ze in de winter een dikke vacht en zitten ze soms ’s ochtends onder de modder. Mensen van de overkant, waar paarden veel vaker binnen staan, kijken hier wel eens vreemd tegenaan. Maar ze zijn daardoor gelukkiger, gezonder en doen hun werk met plezier. Dat vinden wij erg belangrijk.’

Lievelingspaard

Tavares is momenteel Jocelyns lievelingspaard. Hij is de grootste. ‘Hij doet stoer maar is eigenlijk onzeker’, lacht ze. Ook hem heeft ze vanaf jongs af aan alles geleerd. ‘Ik heb zo’n klik met hem.’ Op hem rijdt ze als ze de strandritten begeleidt. Mee naar het strand is een droom voor velen. Dat kan alleen als je echt kunt rijden, want er wordt flink gegaloppeerd. Voor onervaren ruiters zijn er de bosritten. Lesgeven vindt Jocelyn ook erg leuk. ‘Ik doe vaak de beginners. Het is zo mooi om te zien hoe ze zich na enige tijd redden met een pony. Bij veel Texelse kinderen is hier de basis gelegd. Ik voel me best trots als ik in de krant lees dat ze inmiddels met een eigen pony of paard succesvol zijn in de sport. Dat hebben ze toch maar mooi hier geleerd!’