Snackbarhouder Hans Mosk reisde heel Europa door

Tientallen jaren lang reisde Hans Mosk als vrachtwagenchauffeur door Europa. Maar onlosmakelijk is de band met De Koog, het dorp waar hij opgroeide, waar zijn hoogbejaarde moeder nog steeds in het karakteristieke huisje naast de kerk woont en waar hij sinds twaalf jaar samen met partner Mieke snackbar Nikadel Speciaal uitbaat.

Hans werd in 1953 als kind van een groot gezin geboren in het Kogerveld, een paar kilometer buiten het dorp. Zijn vader en moeder waren harde werkers en ook zelf wist hij van aanpakken. ‘Ik had nog niet eens mijn rijbewijs toen ik al met de auto aan de overkant reed. Ik werkte bij de supermarkt van Joop van der Meer en haalde blikgroente en zuurkool uit, ik meen, Zuid-Scharwoude. Ik was toen zeventien.’

Rendiervlees

Het bleek de voorbode van een lange carrière op de vrachtwagen, die hem naar landen als Spanje, Portugal, Italië en Rusland bracht. Hij kan er prachtig over vertellen. Over rendiervlees bijvoorbeeld, dat door de kernramp bij Tsjernobyl radioactief besmet was en dat hij van Finland naar Antwerpen reed, vanwaar het per schip naar de Arabische landen ging. ‘Geen zuivere koffie, maar zo ging dat. Als chauffeur kon je goed verdienen. De tachograaf bestond nog niet. Ik heb heel veel gereden.’

Hij maakte twee keer promotie en werd planner, maar zodra de mogelijkheid zich voordeed, kroop hij weer achter het stuur. ‘In salaris ging ik er op achteruit. Maar ik volgde mijn hart.’ Tussen twee ritjes door verdiende hij een zakcentje bij als portier in het uitgaansleven van De Koog. ‘Eerst bij De Beerekuil, later bij ‘t Galjoen.’ Ook was hij taxichauffeur voor Grootjen. ‘Slapen en rusten staan niet in mijn woordenboek.’

Curry of ketchup

Nadat hij Mieke had leren kennen en vaker thuis wilde zijn, koos Hans voor een baan op de Texelse vuilniswagen. Samen openden ze in 2004 snackbar Nikadel Speciaal. Sinds zes jaar werkt hij er fulltime. Hij geniet er met volle teugen van. ‘Vooral met Duitse gasten hebben we een goede band. Er zijn er die van de boot direct naar ons toe rijden om een hand te geven. Pas daarna gaan ze naar hun huisje. Mieke heeft een goed geheugen en weet nog van het jaar ervoor of ze curry of ketchup op hun frikadel hebben. Dat vinden ze mooi, Duitsers houden van herkenning.’

Hans en Mieke hebben een prachtige stek op de Nikadel. ‘We zijn een soort VVV. Mensen komen hier met de meest uiteenlopende vragen. We spreken allebei goed Duits, Engels en Frans en ik met handen en voeten ook Italiaans en Spaans. Prachtig om iedereen in zijn moerstaal te kunnen antwoorden.’

Oppassen

Ze zijn ook kritisch. ‘We moeten oppassen. We spreken nu al gasten die ‘s zomers niet meer komen omdat het te druk is.’ Zelf zitten de ondernemers niet te wachten op grootschalige plannen om het dorp te ‘upgraden’. ‘Allemaal luchtfietserij. Er staan lelijke panden en die mag je best opknappen. Maar het moet niet te luxe. Mensen komen voor De Koog zoals het nu is.’