De Koog Promotion stond garant voor spektakel
Ze vonden dat er te weinig te doen was voor de gasten en besloten daar verandering in te brengen. Met succes: van de razend populaire missverkiezingen tot een strandconcert van topbands Vandenberg en Normaal, de evenementen van De Koog Promotion stonden garant voor spektakel.
Het begon allemaal met een braderie, in de zomer van 1978. Nederland zat economisch in een diep dal en ook Texel had daar veel last van, herinnert voormalig drogist Willem Mets zich. ‘De winkel liep slecht. Er moesten meer mensen naar De Koog komen.’ Een zomermarkt leek hem een goede publiekstrekker. Om zijn collega’s warm te maken, belegde hij een bijeenkomst. ‘Ik was nogal verlegen en heb mijn toespraak voor de spiegel staan oefenen. Maar iedereen was enthousiast. En het werkte. Mijn omzet steeg die zomer gelijk met vele procenten.’
Een paar maanden later werd ondernemersvereniging De Koog Promotion opgericht. Vanaf 1980 zat Willem in het bestuur, samen met Ineke de Boer, Theo van Hoorn, Frits Dijkstra en Hans Dobber. ‘Van de winkeliers tot de horeca, alle sectoren waren vertegenwoordigd. We wilden meer eenheid onder de ondernemers krijgen’, vertelt Frits Dijkstra.
In de wintermaanden ontstonden ideeën voor meer evenementen. Willem: ‘De broer van Theo van Hoorn had een hoge functie in het leger. Dankzij hem kregen we de marine zover een grote reddingsdag bij paal 20 te houden. Het werd een enorm spektakel, met een landingsactie met schietende mariniers, reddingsboten van de KNRM, een fregat voor de kust en een helikopter. Een parachutist landde op het dak van het strandpaviljoen van Bart Elzendoorn en zakte erdoorheen. Dat was minder geslaagd.’
Tot drie keer toe werd een missverkiezing gehouden. Frits: ‘In een tent zo groot als een voetbalveld. De derde keer hadden we 3500 bezoekers. We organiseerden het samen met het tijdschrift Panorama, dat voor de PR zorgde. Op een gegeven moment begonnen organisaties ons te bellen. Dat maakte ons werk een stuk gemakkelijker. We kregen grote sponsors als Coca Cola en Nutricia. Ook de samenwerking met de gemeente was prima. Contactpersoon was burgemeester Jo Engelvaart zelf.’
Onvergetelijk was het strandoptreden van Vandenberg en Normaal, grote namen in de muziekwereld. Het festival werd georganiseerd in samenwerking met omroeporganisatie Veronica. Hans Dobber: ‘Bij paal 17 mocht het niet, daar zou het teveel overlast geven voor Ecomare. Het werd paal 18. Op zich een prima plek, vlakbij het jongerenterrein van camping Kogerstrand. Maar organisatorisch was het zwaar. We hadden een enorm stalen podium, dat in onderdelen werd vervoerd door grote vrachtwagens. Die zaten om de haverklap vast in het mulle zand.’
Een van de absolute hoogtepunten was de komst van de acteurs van The A-Team, een populaire Amerikaanse televisieserie, die in Nederland door de TROS werd uitgezonden. Willem: ‘Ze maakten met een helikopter een rondje door Nederland. In Sneek was het zo druk, dat het volkomen uit de hand liep. Daardoor durfden ze op Texel eerst niet uit de helikopter te komen. Maar De Koog had het goed voor elkaar, met dranghekken langs het parcours. Sportschool Texel zorgde voor de beveiliging.’
Geëscorteerd door een politiemotor en de geluidswagen van De Koog Promotion kwamen de acteurs uiteindelijk via de Ruigedijk het dorp in. Frits: ‘Bij de garage van Nagy stonden de toeschouwers al twee rijen dik. Veel mensen waren speciaal van de overkant gekomen. Dat liep door tot de Nikadel, waar het podium stond.’ Willem: ‘We hadden bedacht een paar oude auto’s neer te zetten en Mister T, de grote zwarte acteur, er met een bulldozer overheen te laten rijden. Maar zo stoer als hij eruitzag, was hij niet. Hij zat er trillend op.’
Niet alles werd een succes. Een groot countryfestival in combinatie met een show van de grootste en mooiste trucks die er in heel Nederland te vinden waren, trok ‘schrikbarend weinig’ publiek. Frits: ‘Het kon alleen uit doordat de missverkiezing, twee dagen eerder, zo’n groot succes was.’ Het vele werk trok bovendien een zware wissel op de verhoudingen thuis. Willem: ‘Ik had weleens ruzie met mijn vrouw als ik weer weg moest. In de winkel was het ook druk.’
Eind 1984 namen de bestuursleden afscheid, tijd voor een wisseling van de wacht. Ruim vijfendertig jaar later kijken ze met trots en voldoening terug. Hans: ‘We hebben heel veel mooie dingen georganiseerd. Ik moet er bij zeggen dat we de goeie tijd hebben meegemaakt. Tegenwoordig zijn organisaties aan veel meer regels gebonden. Veel van wat wij deden, zou nu niet meer kunnen.’
